چند وقت پیش بود ، یهو به این نتیجه رسیدم که باید بفروشمش . همه می گفتن کار درستیه ، زود بفروشش - تو که استفاده ای نداری ! - منم حراج کردم و اولین مشتری که اومد فروختمش . بعدش همه گفتن خیلی ارزون فروختی ، عجله کردی . ولی دیگه کار از کار گذشته بود . همیشه همینطوره ، اول می یان زیر گوشت می خونن که اینکارو بکن بکن بکن .... بعد که می ری و می کنی می گن: نچ نچ نچ اشتباه کردی ..... !
خلاصه فروختمش . حالا از وقتی فروختمش ، فهمیدم چه چیزی بود ، درسته که خست کردم و حاضر نشدم همشو بفروشم . ولی از وقتی که می شینم و می بینم دیگه همون یه ذرشم مال خودم نیست ، دلم براش تنگ می شه .
برای وقتی که باهم تنها بودیم و مال من بود و من هر کاری میخواستم می تونستم باهاش بکنم . انقدر وقتی با هم تنها بودیم خوش می گذشت . چقدر با هم کارهای متفاوت می کردیم ، کتاب می خوندیم ، بیرون می رفتیم ، تلویزیون می دیدیم ، داستان می نوشتیم و هزارتا کار دوست داشتنیه دیگه ! اشتباهم این بود که یه سری کار که از نظر بقیه مهم بود رو نمی کردیم اگه اونا می دیدن که کارای مهم از نظر اونا رو می کنیم هی گیر نمی دادن که تو هدرش می دی ، این باارزشتره ، هم ارزشه طلاء . ازش می تونی استفاده بیشتر ی بکنی ، پول ازش دربیاری دیگه بزرگ شدی باید دستت بره تو جیب خودت ......انقدر بگن و بگن تا برم بفروشمش !
ولی اونا یادم نیاوردن که من و اون به هم وصلیم !
حالا من باید بشینم اونجا تا از اون استفاده کنن . من مهم نیستم حالا اونه که مهمه چون بالاش پول رفته . مثل گاو شیرده مش قربون که با ارزشه چون شیر می ده و شیرش باارزشه ! و حالا من و اون با هم فروخته شدیم هر روز از ساعت 8 تا 4 بعدازظهر می شینیم تا اون مصرف بشه ، اون هر روز مصرف می شه و من هرروز دلم بیشتر برای آزادی خودم و آزادی اون تنگ می شه و بیشتر هی رویا می بافم که اگه آزاد بودیم من و اون تنهایی چه کارهایی که نمی کردیم !
اما خوب زندگی خرج داره و پول می خواد و فعلا تنها چیز با ارزشه منم اونه ، زمانم رو می گم و اونو می فروشم تا دستم تو جیب خودم بره !
خوب دیگه رئیسم الان میاد پول می ده که من زمانم اینجا به کار سرگرم باشه ، پس برم سر کارم .
خوش بگذره