چرک نویسهای جادویی

اگر جلوی اشتباهات خود را نگیرید، آنها جلوی شما را خواهند گرفت

چرک نویسهای جادویی

اگر جلوی اشتباهات خود را نگیرید، آنها جلوی شما را خواهند گرفت

پرواز را به خاطر بسپار ، پرنده مردنی است !

از آنجائیکه از نثر ما بسیار تقدیر شد ، مقداری هم پا تو کفش بقیه می کنیم و اینبار نظم می گیم . حالا اینکه این شعر نو ، سپید ، رباعیه ، من نمی دونم خودتون کشف کنید دیگه :

من رو حم را به بند می کشم
با شلاقی از جنس میخهای ترس
من بر روحم افسار می بندم
افساری محکم از جنس چرم احتیاط
و می کشمش ، همچون
کشیدن افسار اسبی وحشی !

من روح سرکشم را
با قدرت عقل ، رام می کنم
و قلاده ای بر گردنش می اندازم ،
از جنس عرف ...
و اورا کشان کشان
پشت سر غرور و تعصبم می برم
روح خسته ام ، بیجان بر روی زمین
ردی از خونی رنگین ، بر جای می گذارد
و در جدال با پستی و بلندیهای زمین ،
تک تک پرهایش کنده می شود
پرهای شجاعت ، خیال ، عشق....

به جای هر پری ، زخمی می ماند
زخم خنجری زهر آگین .

گاه گاه تقلایی می کند این روح سرگشته
و من با نام آبرو بیشتر بر بندش می کشم ،
روحم از نفس می افتد!

آری ، من ، با افتخار زندگی خوب و پاک
پشت سر خود، روحی دارم
رام و زخمی.
روحی بدون پر!
نظرات 1 + ارسال نظر
[ بدون نام ] یکشنبه 6 اسفند‌ماه سال 1385 ساعت 22:50

خیلی با مفهوم بود ... ضمنا این شعر سپیده ... می شه به جای اینتر زدن در آخر هر خط .... نقطه گذاشت!! یا هیچی نذاشت!! چون فرقی نمی کنه!!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد