چرک نویسهای جادویی
اگر جلوی اشتباهات خود را نگیرید، آنها جلوی شما را خواهند گرفتچرک نویسهای جادویی
اگر جلوی اشتباهات خود را نگیرید، آنها جلوی شما را خواهند گرفتدرباره من
روزانهها
همه- 28/06/2007 I think that somehow we learn who we realy are and then live with that decision.Eleanor Roosevelt
- 24/06/2007 کشور دیگر وجود ندارد،یک مفهوم است.کشور فقط و فقط جائیست که مزه شکلاتهایش فرق می کند(فیلیپ پولمن)
پیوندها
- سفید و سیاه
- ترانه آزادی
- نقره ای نوشت (همون که قبلا شاعر بود!)
- ترنج (یک فیروزه با طعم ترنج که در هر حالت جالبه!)
- جاوید (یه کامپیوتری دوستدار بازی که راحت می نویسه )
- آرش اقبالی (به این میگن مرد! یاد بگیرید)
- از روی دلتنگی(اینم شاعره، اما هروقت عشقش بکشه)
- جاوید بدون سونیک!یا جاوید برای خودش
- جشن دلتنگی من (عمو بهزاد خودمون)
- Psycho Reformer(این رامین از آمریکا می نویسه باسیه همین خارجیه)
- نیلوفر و بودنش (راحت می نویسه و من فقط خواننده وبلاگشم)
- نگارین (شاذه خانم نویسنده با پشتکار )
- دوستان برای همیشه (همون بروبچز خودمون )
- روزنوشت های ناصر غیاثی (ایشون واقعا نویسندن ها !)
- آلوچه خانم (یعنی آلوچه خانم با بچه و شوهرشون اینا)
- توکای مقدس (یه گرافیست خوش ذوق که با شجاعت وبلاگ می نویسه)
- نیک آهنگ کوثر (مشخصا احتیاج به معرفی که نداره!)
- شرلوک هلمز (هم هلمزه هم آبی دیگه چی میخواین!)
- دلتنگستان (این آقا یا خانم منو به وبلاگشهر معرفی کرد !)
- لگو ماهی (گرافیستی که وبلاگ می نویسه )
- فرشوشتر (اسمش سخته اما متنهاش خلاصه لب مطلب رو ادا می کنه)
- اندیشه آزاد (می گن که برای اندیشیدن ارزش قائلن برای همین جالبه!)
- یک فنجان حرف تازه دم!(البته حرفهای تازه دم جالب!)
- درست همزمان با طلوع آفتاب(خیلی عجول تر از این حرفهاست این رضا)
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- بهمن 1388 1
- دی 1388 1
- اردیبهشت 1388 1
- اسفند 1387 2
- بهمن 1387 2
- دی 1387 1
- مهر 1387 4
- مرداد 1387 1
- تیر 1387 5
- خرداد 1387 4
- اردیبهشت 1387 2
- فروردین 1387 5
- اسفند 1386 5
- بهمن 1386 5
- دی 1386 8
- آذر 1386 7
- آبان 1386 4
- مهر 1386 6
- شهریور 1386 4
- مرداد 1386 5
- تیر 1386 8
- خرداد 1386 9
- اردیبهشت 1386 12
- فروردین 1386 9
- اسفند 1385 15
- بهمن 1385 14
- دی 1385 14
- مهر 1385 6
- شهریور 1385 3
- مرداد 1385 10
- تیر 1385 6
- خرداد 1385 12
پیله ای در خواب!
کاش من را رها می کردند
این دشمنان به ظاهر دوست و
دوستان به ظاهر دشمن.
کاش من ، در سکوت سنگین پیله ای
کرم وار در هم می پیچیدم،
و نمی ترسیدم از وحشت مردن در تنهایی
و نمی شکافتمش
برای دیدن کورسوی نوری ، که از دور دست می آمد.
کاش می گذاشتند محبت گل می داد
و آن را در دستان بادی سرخوش از حرفهای تند،
به سخره نمی گرفتند و پرپر نمی کردند.
کاش دنیا من را رها می کرد
و من ایده یافتن شادی در دنیا را.
کاش روحم ،در قلبی مهربان و گرم آرام می گرفت.
کاش دستی می فهمید، قلبی فکر می کردو مغزی محبت می کرد.
کاش...
آیا پایانی بر این همه اصوات خونبار هست ؟
.
.
و من لبخند می زنم بر همه این دوستان به ظاهر دشمن
و دشمنان به ظاهر دوست
و در آن هنگام با چشمانی خونبار در قلبم
احساس را سر می برم.
پ.ن : اینو قبلا یک جای دیگه نوشته بودم ، اما دلم می خواد اینجا بنویسم تا نظرات بیشتری دربارش ببینم ، پس لطفا اگه می یاین و می خونین نظرتون رو هم بدین که به قول دوستی بشه اینجوری فهمید که دنیا دست کیه !
غزل شبیه شعر نبود ولی قشنگ بود.مخصوصا اینجاش:
کاش من ، در سکوت سنگین پیله ای
کرم وار در هم می پیچیدم،
و نمی ترسیدم از وحشت مردن در تنهایی
و نمی شکافتمش
برای دیدن کورسوی نوری ، که از دور دست می آمد.
یه جاهاییش خلاقیت داشت.مثل اینجاش:
کاش دنیا من را رها می کرد
و من ایده یافتن شادی در دنیا را....
ولی غزل اون قسمت دوستان به ظاهر دشمن و ایناش،سوژه ی تکراری بود به قول بر و بچس سوژه ی دستمالی شده!.
به هر حال غزل جونم تمرین کنی،بالاخره یه چیزی میشی!
مرسی فیروزه جون که انقدر خوب انتقاد می کنی ، راستش من اصلا نمی خوام شاعر بشم و شعر بگم ، همینکه یه روزی بتونم یه داستان بنویسم کلامو می ندازم هوا ، اما بعضی وقتها نمی تونم حرفم را مستقیم به نثر بگم یهو خودش این شکلی می شه ، چه خوب شد که گفتی این عبارت دوستان به ظاهر دوشمن و اینا ، تکراریه ،دیدم چه زود به ذهنم رسید ها ، نگو خونده بودمش قبلن ، اما کلی خودم فکر می کردم عجب نبوغی به خرج دادم و این عبارت رو اختراع کردم !;)
سلام
کاش می شد حقیقت را فهمید. کاش می شد چند روز آسوده زیست. کاش میشد....
قشنگ بود میسی
مرسی خانم نویسنده که اومدی اینجا و نظر دادین ،خیلی خوشحال شدم که به نظرتون قشنگ بود !
خودت گفتی؟ خیلی قشنگه، خیلی به دلم نشست
تو .. تو ... تو ... تو خودت قند و نباتی!!! اییییییی!!!
شعرت بنفش بود!! اینو که خودت می دونی!!
و اما بررسی:
دوستان به ظاهر دشمن مشکل معنایی داره ... و اصلا هم با دشمنان به ظاهر دوست که خب خیلی آشناست جناس نداره ...
کاش من در سکوت تیره ی سنگین پیله ای!!! هم وزن داره ... هم ارتباط معنایی با مصرع بعد!!!
آی آی آی!! دیگه محبت این وسط چی کاره است که بخواد گل بده؟؟!! تکلیفتو با شعر مشخص کن!!! تو آرزوت تو این شعر ((حداقل اول شعر)) اینه که رها و تنها در تاریکی پیلهی خودت باشی!!! آدم تنها که اصلا واسش محبت اهمیتی نداره!!!
کاش دنیا من را رها می کرد
و من ایده یافتن شادی در دنیا را. از این خیلی خوشم اومد ... وزن کم داره فقط لعنتی!!!!
نچ!! آخر شعرو که دیگه بد خراب کردی ... «کاش دستی می فهمید، قلبی فکر می کردو مغزی محبت می کرد <----> کاش من را رها می کردند، و نمی شکافتمش
برای دیدن کورسوی نوری ، که از دور دست می آمد» اینا خود پارادوکس الیقین اند!!! بابا اول و آخرش به هم نامربوط!! بابا خارجی!!!
ضمنا نیازی هم نبود احساس رو سر ببری!!! خدا از این بره مره ها زیاد تو دستو بالش داره ... سر بزنگاه یکی برات با دی اچ ال پست می کنه!!!!