از پچ پچهای در گوشی ، از زمزمه حرفهایی که نباید بشنوی و می دونی جریان داره بدم می یاد
ا ز اینکه آدمها بعضی وقتها به خودشون اجازه می دن که به جای تو تصمیم بگیرن و تورو خر فرض کنن ، بدم می یاد
از این هوای مسمومی که در اثر حرفهای در گوشی بوجود می یاد از اینکه همه جا بوی خیانت می ده بوی نادیده گرفتن احساسات یکی دیگه بدم می یاد
از اینکه یکی می یاد و توی یه جمع یه خط می کشه یه سری و می ذاره توی دایره یه سری می ذاره بیرون دایره بدم می یاد
از صداهای ریزی که از یه جمع بیرون می یاد و وقتی بهشون نزدیک می شی آروم می شه و نگاهایی که از نگاه تو فرار می کنن و موضوع های بی ربطی که یه دفعه مطرح می شه ، بدم می یاد
بعضی وقتها ما توی دایره ایم خودمون هم پچ پچ می کنیم ، نگاه زیرکی می ندازیم و آدمهای که بیرون هستن رو دور می زنیم
بعضی وقتها هم بیرون دایره ایم ، پچ پچ ها رو می شنویم نگاه ها رو می پاییم و از روی حرفهای رمزی کد شده سعی می کنیم حدس بزنیم که جریان چیه یا اینکه خودمون رو می زنیم به بی خیالی و غرور له شدمون رو زیر نگاه بی تفاوت قایم می کنیم
و بدترین حالت وقتیه که دیروزش توی دایره بودی و امروز بیرونش یعنی که بابا من می دونم سیستم شما چیه ؟
به نظر شما پوشت گوش من مخملیه؟
و دنیا اینجوری می گرده با کلی حرف ریز و درشت ...
و حالا باید گفت دوست سیری چند ؟